Nieokreślone zaburzenia psychiczne organiczne lub objawowe

Nie obejmuje

• • psychoza BNO (F29)
• • ZABURZENIA PSYCHICZNE I ZABURZENIA ZACHOWANIA
• • 213
• • Zaburzenia psychiczne i zachowania spowodowane używaniem substancji
• • psychoaktywnych
• • (F10–F19)
• • Ta część obejmuje wiele różnych zaburzeń, które różnią się stopniem nasilenia i objawami klinicznymi. Wszystkie te
• • zaburzenia można jednak przypisać stosowaniu jednej lub więcej substancji psychoaktywnych, które mogą, lecz nie
• • muszą być przepisane ze wskazań medycznych. Trzecia pozycja kodu określa stosowane substancje, natomiast czwarta
• • określa stan kliniczny. Kody należy stosować w miarę konieczności dla każdej z wymienionych substancji; należy
• • jednak pamiętać o tym, że nie wszystkie kody występujące w pozycji czwartej mają zastosowanie do wszystkich
• • substancji.
• • Identyfikacja użytej substancji psychoaktywnej powinna być oparta na możliwie jak największej liczbie źródeł
• • informacji. Należą do nich: wywiad zebrany od pacjenta, wyniki badania krwi i innych płynów ustrojowych,
• • charakterystyczne objawy fizyczne i psychiczne, objawy kliniczne i zachowanie pacjenta, a także inne wskazówki, takie
• • jak posiadanie przez pacjenta konkretnego leku lub narkotyku bądź informacje pochodzące od osób trzecich. Wiele
• • osób uzależnionych od narkotyków przyjmuje więcej niż jeden rodzaj substancji psychoaktywnej. Podstawowe
• • rozpoznanie należy w miarę możliwości określać na podstawie substancji lub klasy substancji, które w największym
• • stopniu spowodowały lub przyczyniły się do wystąpienia konkretnego zespołu klinicznego. Inne rozpoznania należy
• • kodować wówczas, gdy pacjent przyjął również inne substancje psychoaktywne w ilości powodującej zatrucie (wspólna
• • czwarta pozycja .0), w ilości szkodliwej (wspólna czwarta pozycja .1), w przypadku uzależnienia (wspólna czwarta
• • pozycja .2) lub występowania innych zaburzeń (wspólna czwarta pozycja .3–.9).
• • Rozpoznanie zaburzeń wynikających z przyjęcia kilku substancji psychoaktywnych (F19.–) należy stosować jedynie
• • w przypadku, gdy schemat przyjmowania substancji psychoaktywnych jest chaotyczny lub niejasny, bądź gdy wpływ
• • poszczególnych substancji jest niemożliwy do określenia.
• • nadużywanie substancji, które nie powodują uzależnienia (F55)
• • Dla kategorii F10–F19 wprowadzono następujące kategorie dodatkowe, kodowane w pozycji czwartego znaku:
• • .0 Ostre zatrucie
• • Jest to stan występujący po przyjęciu substancji psychoaktywnej, który przejawia się zaburzeniami poziomu świadomości,
• • procesów poznawczych, percepcji, afektu lub zachowania, bądź innych funkcji i reakcji psychofizjologicznych. Zaburzenia te
• • są bezpośrednim następstwem działania farmakologicznego danej substancji i z czasem całkowicie ustępują, o ile nie doszło do
• • uszkodzenia tkanek lub innych powikłań. Powikłania takie mogą obejmować uraz, zachłyśnięcie się wymiocinami, majaczenie,
• • śpiączkę, drgawki lub inne powikłania medyczne. Charakter tych powikłań jest uzależniony od klasy farmakologicznej, do
• • której należy dana substancja, jak również sposobu jej podania.
• • Stan ostrego upojenia alkoholem
• • Doświadczenia typu „bad trip” (po przyjęciu substancji)
• • Upojenie BNO
• • Intoksykacja patologiczna
• • Stany transu i opętania w następstwie zatrucia substancjami psychoaktywnymi
• • intoksykacja o cechach zatrucia (T36–T50)
• • .1 Następstwa szkodliwego używania substancji
• • Kategoria ta określa szkodliwy dla zdrowia sposób używania substancji psychoaktywnej. Może to być szkoda somatyczna (jak
• • w przypadkach zapalenia wątroby w wyniku autoiniekcji substancji psychoaktywnych) lub psychiczna (np. epizody depresyjne
• • wtórne wobec spożycia dużej ilości alkoholu).
• • Nadużywanie substancji psychoaktywnej
• • .2 Zespół uzależnienia
• • Zespół ten obejmuje objawy behawioralne, poznawcze i fizjologiczne, które rozwijają się po wielokrotnym użyciu danej
• • substancji i które zazwyczaj obejmują silną potrzebę przyjmowania środka, trudności z kontrolowaniem jego używania,
• • uporczywe używanie pomimo szkodliwych następstw, przedkładanie przyjmowania środków ponad inne zajęcia
• • i zobowiązania, zwiększoną tolerancję, a czasem występowanie objawów fizycznych zespołu abstynencyjnego.
• • Zespół uzależnienia może dotyczyć pojedynczej substancji psychoaktywnej (np. tytoniu, alkoholu lub diazepamu), określonej
• • klasy substancji (np. opioidów), bądź wielu różnych środków wykazujących odmienne właściwości farmakologiczne.
• • Przewlekły alkoholizm
• • Dipsomania
• • Uzależnienie od leków
• • .3 Zespół abstynencyjny
• • Grupa objawów, występujących w różnych kombinacjach i w różnym nasileniu, pojawiających się po bezwzględnym lub
• • względnym odstawieniu substancji psychoaktywnej po okresie jej stałego przyjmowania. Pojawienie się objawów i przebieg
• • zespołu abstynencyjnego są ograniczone w czasie i są uzależnione od typu substancji psychoaktywnej oraz od dawki
• • stosowanej bezpośrednio przed zaprzestaniem lub ograniczeniem przyjmowania tej substancji. Zespół abstynencyjny może być
• • powikłany drgawkami.