Uwagi kliniczne

Zaburzenia snu są często jednym z objawów innego schorzenia psychicznego lub somatycznego. Zaburzenia snu należy

rozdziałach, na podstawie obrazu i przebiegu klinicznego, jak również w oparciu o względy terapeutyczne i priorytety

w chwili konsultacji. Jeżeli zaburzenia snu stanowią jedną z głównych dolegliwości i są postrzegane jako odrębne

schorzenie, wówczas zazwyczaj należy posługiwać się kodem nieorganicznych zaburzeń snu łącznie z innymi

w konkretnym przypadku. Rozpoznaniem nieorganicznych zaburzeń snu należy się posługiwać tylko wówczas, gdy

Obejmuje

  • • klasyfikować jako pierwotne lub jako jeden z objawów schorzenia wymienionego gdzie indziej, w tym lub innych
  • • odpowiednimi rozpoznaniami, opisującymi objawy psychopatologiczne i stan patofizjologiczny stwierdzane
  • • pierwotną przyczynę stanowią czynniki emocjonalne. Rozpoznanie to nie obejmuje zaburzeń snu spowodowanych
  • • zdiagnozowanymi schorzeniami somatycznymi sklasyfikowanymi gdzie indziej.

Nie obejmuje

  • • zaburzenia snu (organiczne) (G47.–)

Podkategorie (kody 4-znakowe)

F51.0
Bezsenność nieorganiczna
F51.1
Nieorganiczna hipersomnia
F51.2
Nieorganiczne zaburzenia rytmu snu i czuwania
F51.3
Somnambulizm [sennowłóctwo]
F51.4
Lęki nocne
F51.5
Koszmary senne
F51.8
Inne nieorganiczne zaburzenia snu
Dane z oficjalnej klasyfikacji WHO ICD-10